آیا چشم زدن واقعیت دارد؟
در سوره قلم آیه 51 مى خوانیم: «وان یکاد الذین کفروا لیزلقونک بابصارهم لمّا سمعوا الذکر...»
(نزدیک است کافران هنگامیکه آیات قرآن را مى شنوند تو را با چشم خود هلاک کنند)
با توجه به آیه شریفه این سؤال مطرح مى شود که آیا مسئله چشم زدن واقعیت دارد؟
بسیارى از مردم معتقدند در بعضى از چشمها اثر مخصوصى است که وقتى از روى اعجاب به چیزى بنگرند ممکن است آن را از بین ببرد، یا درهم بشکند، و اگر انسان است بیمار یا دیوانه کند.
این مسأله از نظر عقلى امر محالى نیست، چه اینکه بسیارى از دانشمندان امروز معتقدند در بعضى از چشمها نیروى مغناطیسى خاصى نهفته شده که کارائى زیادى دارد، حتى با تمرین و ممارست مى توان آن را پرورش داد، خواب مغناطیسى از طریق همین نیروى مغناطیسى چشمها است.
در دنیائى که «اشعه لیزر» که شعاعى است نامرئى مى تواند کارى کند که از هیچ سلاح مخربى ساخته نیست پذیرش وجود نیروئى در بعضى از چشمها که از طریق امواج مخصوص در طرف مقابل اثر بگذارد چیز عجیبى نخواهد بود.
بسیارى نقل مى کنند که با چشم خود افرادى را دیده اند که داراى این نیروى مرموز چشم بوده اند، و افراد یا حیوانات یا اشیائى را از طریق چشم زدن از کار انداخته اند.
لذا نه تنها نباید اصرارى در انکار این امور داشت بلکه باید امکان وجود آن را از نظر عقل و علم پذیرفت.
در روایات اسلامى نیزتعبیرات مختلفى دیده مى شود که وجود چنین امرى را اجمالا تأیید مى کند.
در حدیثى مى خوانیم که «اسماء بنت عمیس» خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله)عرض کرد: گاه به فرزندان جعفر چشم مى زنند، آیا «رقیه»اى براى آنها بگیرم (منظور از «رقیه» دعاهائى است که مى نویسند و افراد براى جلوگیرى از چشم زخم با خود نگهمیدارند و آن را تعویذ نیز مى گویند).
پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: نعم، فلو کان شىء یسبق القدر لسبقه العین «آرى، مانعى ندارد، اگر چیزى مى توانست بر قضا و قدر پیشى گیرد چشم زدن بود»!(1).
و در حدیث دیگرى آمده است که امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود: پیامبر(صلى الله علیه وآله)براى امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) «رقیه» گرفت، و این دعا را خوانده اعیذکما بکلمات التامة و اسماء الله الحسنى کلها عامة، من شر السامة و الهامة، و من شر کل عین لامة، و من شر حاسد اذا حسد: «شما را به تمام کلمات و اسماء حسناى خداوند از شر مرگ و حیوانات موذى، و هر چشم بد، و حسود آنگاه که حسد ورزد مى سپارم، سپس پیامبر(صلى الله علیه وآله)نگاهى به ما کرد و فرمود: «اینچنین حضرت ابراهیم براى اسماعیل و اسحاق تعویذ نمود»(2).
در نهج البلاغه نیز آمده است العین حق و الرقى حق: «چشم زخم حق است و توسل به دعا براى دفع آن نیز حق است»(3)(4)
منبع:
1 ـ «مجمع البیان» جلد 10 صفحه 341.
2 ـ «نورالثقلین» جلد 5 صفحه 400.
3 ـ «نهج البلاغه» کلمات قصار جلمه 400 (این حدیث در صحیح بخارى جلد 7 صفحه 171 باب «العین حق» نیز به این صورت نقل شده است العین حق) در «المعجم المفهرس لالفاظ الحدیث النبوى» همین معنى از منابع مختلفى نقل شده است (جلد 4 صفحه 451).
4 ـ تفسیر نمونه 24/426
یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ، آیه الله مکارم شیرازی
برگرفته شده از ganjinehmazhabi.blog.ir
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
